آيت الله محمد رضا مهدوي‌كني با هشدار به دست اندركاران انتخابات گفت: مردم به نان و آب نياز دارند نه به فحش و ناسزا.

دبيركل جامعه روحانيت مبارز درگفتگو با خبرنگار دفتر اطلاع رساني اين جامعه پيرامون انتخابات آتي رياست جمهوري گفت:بعضي گرم كردن رقابت هاي انتخاباتي را با فحاشي و تخريب اشتباه مي گيرند. خيال مي كنند گرم كردن رقابت ها به اين است كه ما گلوي هم را بگيريم و فشار دهيم، بعد مردم هم تماشا مي كنند و هورا مي كشند.

متن اين گفتگو به شرح زير است:

* سئوال: حضرت آيت الله مهدوي، در آستانه انتخابات رياست جمهوري اظهار نظرهاي تندي عليه شخصيتهاي ملي نظام و كانديداهاي رياست جمهوري مطرح شده است، لطفا نظر مباركتان را در رعايت اخلاق انتخاباتي بيان بفرمائيد.

بسم الله الرحمن الرحيم

بنده معتقدم كه فعالان سياسي، طرفداران انقلاب اسلامي، نامزدهاي رياست جمهوري و مبلغين آنها، بايد شؤون اسلامي و انقلابي را حفظ كنند.

رعايت شؤون اسلامي از دو جهت لازم و مفيد است: اول) عمل به وظيفه شرعي. ما همه شعارمان اين است كه مسلمانيم، انقلابي هستيم و پيرو خط اماميم. بنابراين بايد ببينيم كه امام ره چگونه راهنمائي مي كرد. امام ره در اين باره مي فرمودند:"مطالب خودتان را بگوئيد و ديگران را تضعيف نكنيد"

مردم عادي يا حتي نخبگان هم وقتي كه مي خواهند كسي را انتخاب كنند، برنامه هاي او را مطالعه مي كنند.اگر برنامه اعلام شده مفيد بود، او را انتخاب مي كنند. پس با بدگوئي و تخريب ديگران نمي توان در انتخابات پيروز شد. بر فرضي كه جناح فحاشان و بدگويان انتخاب شوند، آيا بعد از انتخاب باز هم مي خواهند فحش بدهند؟

مردم به نان و آب نياز دارند نه به فحش و ناسزا. مردمي كه با وجود همه مشكلات خالصانه پاي صندوقها مي آيند و با اميدهائي راي مي دهند، چه تقصيري دارند؟ قطعا اميدشان فحش و ناسزا گوئي نيست.

دوم؛ مشاركت بيشتر مردم: وقتي نامزدها يا طرفداران آنها شؤون اسلامي را رعايت نمي كنند، بسياري از طرفداران خود را از دست خواهند داد.

بعضي گرم كردن رقابت هاي انتخاباتي را با فحاشي و تخريب اشتباه مي گيرند. خيال مي كنند گرم كردن رقابت ها به اين است كه ما گلوي هم را بگيريم و فشار دهيم، بعد مردم هم تماشا مي كنند و هورا مي كشند. گرم كردن انتخابات به اين است كه كانديداها و افراد ذي صلاح، برنامه و مطالب خودشان را بگويند.

البته عملكرد و برنامه هاي ديگران را هم مي توانند نقد كنند. مثلا مي توانند بگويند كه ما اين مسأله را به اين شكل عمل نمي كنيم، ما به آن روش اقتصادي، سياسي، و به آن روابط با خارج يا داخل، با آمريكا، اروپا يا ديگر كشورهاي اسلامي انتقاد داريم و اينكه بگويند ما اين روش را تجربه كرده ايم و در دنيا نيز تجربه شده است و مفيد است و آن روش تجربه منفي دارد.

اگر گفتمان ها اين گونه باشد، عامه مردم هم علاقه مند ميشوند و اگر نه قهرا ما مردم را از دست خواهيم داد.

عده اي از مردم اصلا حزبي نيستند، نه طرفدار اين حزب هستند و نه طرفدار آن حزب و نه طرفدار فلان جناح. در ايران مردمي هستند كه منتظرند يك حكومت خوبي تشكيل بشود تا مشكلاتشان را بتوانند حل كنند.

كساني كه ايده هاي اسلامي آنان قوي تر است، بيشتر به مسائل فرهنگي فكر مي كنند. آنهايي كه مشكلات اقتصادي دارند، به مسائل اقتصادي و آنهايي كه دغدغه هاي سياسي دارند، سياسي فكر مي كنند.

و مردم اگر ببينند كه گروهها و جريانهاي فعال در انتخابات به جان هم افتاده اند و حريم يكديگر را رعايت نمي كنند، مي گويند، بابا اينها اصلا به درد نمي خورند و به طور كلي هر دو را رد مي كنند.

من با وصف بر اينكه روحاني هستم كه سالهاست در انقلاب بوده ام و تجربه دارم و در عين حال در جناح خاصي هم هستم، مجوزي براي تخريب ديگران ندارم.

من يك دفعه ديگر هم نصيحتم را بيان كرده ام و حالا هم مي گويم و آن اينست كه واقعا به فكر اين مردم باشيم، غالب مردم اخلاص دارند و تقصيري ندارند كه گرفتار اين كشمكش هاي سياسي بشوند.
انشاءالله اميدواريم كه انتخابات خوبي باشد.

آيا بيانات شما موضع جامعه روحانيت مبارزهم هست؟

هم موضع خودم هست و هم موضع جامعه، جامعه هم اين را مي پسندد، اين نصيحت را در جلسه جامعه هم مطرح كرديم و همه دوستان پسنديدند و قرار شد كه ما از طرف جامعه روحانيت مبارز مطرح كنيم.

البته مواضع شما هميشه مورد قبول اعضاي جامعه بوده است و خواهد بود.

خوب معمولا هم من رسمم همين هست كه كمتر حرفهاي شخصي بزنم.

همانطور كه قبلا در مصاحبه با معاون محترم سياسي جامعه داشتيم، ارتباط اعضاي جامعه با حضرتعالي ارتباط مريد و مرادي است و دوستان براي شما احترام خاصي قائل هستند.

من هم رسمم اين است كه كمتر تكروي كنم.

آيا در معرفي نامزدهاي رياست جمهوري و برنامه هايشان دير نشده است؟ و همين مي آيم و نمي آيم ها موجب تخريب و تشويش اذهان عمومي نمي شود؟

ممكن است كه دير شده باشد ولي چه مي شود كرد، قسمتي از اين كارها در اختيار ما نيست. در اختيار آنهايي است كه مي خواهند كانديداها را معرفي كنند و آنهم منوط به اين است كه نامزدها آمادگي و حضورشان را اعلام كنند.

جرياناتي كه در اين انتخابات وجود دارد، سبب شده كه كانديداها در اعلام حضورشان قدري تامل كنند و اين تامل سبب شده كه دير شود. من هم معتقدم كه اقلا از پنج يا شش ماه مانده به روز انتخابات، نامزدها با اعلام آمادگي و معرفي برنامه هايشان بر اهميت و گرماي انتخابات بيافزايند.

وقتي كه ما اخبار و نظرات كانديداهاي احتمالي و موجود را مطالعه مي كنيم، برنامه اي را نمي بينيم. از يك طرف آقايان اصولگراها مي گويند اين آقا بيايد خوب است و آن آقا نيايد خوب است، دولت چنين كرده و دولت چنان كرده.

بحث اين است كه دولتي كه مي خواهد بيايد يا برنامه ريزانش و يا طرفدارانش چه كاري مي خواهند بكنند؟

از طرف اصلاح طلبان هم همينطور است چه كاري مي خواهند بكنند و تفسير نمي كنند كه اصلاحات يعني چه؟ و چه چيزي را مي خواهند اصلاح كنند؟قانون اساسي را مي خواهند تغيير بدهند؟ و اگر چيز ديگري را مي خواهند تغيير دهند بگويند؟ يا مي خواهند به قانون اساسي عمل كنند. عمل به قانون اساسي كه اصلاحات نمي شود . لذا بايد بگويند ما مي خواهيم جدي وارد ميدان شويم، عمل كنيم و عملگرا هستيم.

بحث اصلاحات معمولا در مسائل نظري مطرح مي شود و يا مسائلي كه متفرع بر يك مباني باشد كه نياز به تغيير است.

خوب است كه اصولگرايان بگويند كه چه چيزي را اصل ميدانند؟ و اصلاح طلبان نيز بگويند كه چه چيزي را مي خواهند اصلاح كنند؟

مردم هم در اين وسط مانده اند، عده اي طرفدار اصولگرايان و عده اي طرفدار اصلاحات شده اند و واقعا اين چيز خوبي نيست.

سي سال از انقلاب گذشته است و ما نفهميديم. يك دوره اي راست و چپ مي گفتند. سپس به راست سنتي، چپ سنتي، چپ مدرن، راست مدرن، و از اين حرفها منشعب شد. عده اي ديگر طرفدار سرمايه دار و عده اي طرفدار مستضعف بودند و همه آن اصطلاحات هم كنار رفت.

حالا بحث اصلاحات است.اصلاحات!بيننا و بين الله بيائيم مردم را گيج نكنيم و راست بگوئيم. واقعا به مردم راست بگوئيم و هر چه كه منظورمان از اصلاحات هست را بيان كنيم، مثلا بگوئيم ما قانون اساسي را مي خواهيم تغيير بدهيم. اگر نظر اين است بگوئيم و اگر هم نيست كه بگوئيم نيست و چيز ديگري است و چرا ما خلاف بگوئيم.

واقعا بعضي چيزها گفته نمي شود، گاهي گفته مي شود كه زمينه براي اصلاحات فراهم نيست. خوب اگر هم زمينه فراهم نيست ديگر بحثش را نكنيم.

همه علما در تغييرات سياسي، اقتصادي و فرهنگي قائل به فراهم بودن زمينه آن هستند. حالا كه زمينه اش نيست صحبتش را هم نكنيم. چرا بايد در مردم تنشي ايجاد كنيم و آنها را متحير كنيم كه چه بكنند؟بايد صادقانه به مردم بگوئيم كه در شرايط موجود چقدر از برنامه هاي اعلام شده را مي توان عمل كرد.